Mennica Bydgoska.

Mennica bydgoska działająca w latach 1594-1686 jako mennica prywatna, królewska, a od 1632 r. państwowa była jedną z najważniejszych mennic w Rzeczypospolitej. Rozkwit mennicy związany był z działalnością przedsiębiorców menniczych pochodzących z Niemiec, Włoch i Niderlandów. Znaczący wkład w działalność mennicy wnieśli również mieszczanie bydgoscy: Krzysztof Guttman i Michał Hoderman. Mennica bydgoska, obok drobnych monet, takich jak szelągi i trojaki, wybijała również monety o wysokim nominale: dukaty i ich wielokrotność, a także talary i półtalary.  

W pomieszczeniu piwnicznym zilustrowany został proces bicia monet w oparciu o reprodukcje witraży z mennicy w Konstancji. Wyeksponowane zostały wybrane monety bite w mennicy bydgoskiej, a pochodzące ze zbioru bydgoskiego Muzeum. Owe monety odznaczały się znakomitym opracowaniem artystycznym, gdyż stemple do nich wykonywali artyści wysokiej rangi m.in.: Samuel Ammon i Jan Höhn. Z Bydgoszczy pochodzi słynna złota moneta studukatowa z 1621 r., o wadze 350 g, uważana za jedną z najpiękniejszych monet europejskich. Na wystawie została ona zaprezentowana dzięki wykorzystaniu nowoczesnej techniki 3D. Monety z mennicy bydgoskiej docierające do wielu zakątków Europy spotykamy w pojedynczych znaleziskach, jak i skarbach, czego przykładem jest prezentacja skarbu z Osówca k. Mogilna.

Na ekspozycji zaprezentowano ponadto m.in. narzędzia kowalskie, dające wyobrażenie o używanych w trakcie działalności mennicy bydgoskiej oraz inne przedmioty takie jak: tygle, stemple mennicze, skrzynię – skarbiec, a także zabytki kultury materialnej (fajki buty, dzbanki i kafle z pieca) znalezione w trakcie wykopalisk prowadzonych na terenie dawnej mennicy, na Wyspie Młyńskiej przez Wojewódzki Urząd Ochrony zabytków w Toruniu Delegatura w Bydgoszczy w latach 1993/1994 oraz 2006-2009. Zwiedzających z pewnością zaciekawi model stylizowanej śruby menniczej, używanej do wytwarzanie monet grubych: talarów i półtalarów.